O widoczności
„Londyn wciąż musi się uczyć, jak tworzyć kulturę w oparciu o społeczeństwo, które jest wielokulturowe – i robić tę kulturę wraz z tym społeczeństwem” – o ścieżkach kariery i pracy w Londynie mówią reżyserka Nastazja Domaradzka i aktorka Patrycja Dynowska.
Reykjavík po polsku: PólíS
„Czy wiesz, że mój teatr gra po polsku?” – oto pytanie, które wzbudziło moje największe zainteresowanie podczas corocznej konferencji nordyckich teatrologów.
(Roz)puszczanie. O współczesnej (ko)reżyserii
Klęska Dramatycznego Kolektywu wywołała lawinę reakcji, w tym obawę, że jeśli nie straciliśmy, to właśnie bardzo oddaliliśmy szansę na odejście od hegemonicznego systemu, jakim był teatr dwudziestowieczny, na polu zarządzania tak instytucją, jak procesem twórczym.
Na pograniczu
Scena InVitro, Provisorium, neTTheatre: te nazwy mogły obić się o uszy każdemu, kto zetknął się choćby przelotnie z lubelską alternatywą teatralną. Ale funkcjonująca obok nich Czytelnia Dramatu nie zwraca na siebie uwagi tak bardzo jak inne teatry działające w Centrum Kultury.
Pracujemy metodą spełniania marzeń
„Marzeniem nie jest utopia bez przemocy, ale rzeczywistość, w której jesteśmy na siebie uważni, potrafimy się lepiej komunikować i współpracować. I to jest ważne w naszym spektaklu, nie Krystian Lupa, na którym wiele osób się skupiło” – z Jędrzejem Piaskowskim i Hubertem Sulimą rozmawia Katarzyna Tokarska-Stangret.
Prochy do prania
W „Kiedy stopnieje śnieg” fabuła jest pretekstem do uruchomienia psychologicznego seansu, jaki z rodzajowej scenki niepostrzeżenie sublimuje w oniryczny realizm.
Przyszedł pan fasoli kupić?
Cała obsada „Traktatu o łuskaniu fasoli” gra precyzyjnie, w skupieniu, z energią, ale też z liryzmem. Duża w tym zasługa znakomitej adaptacji i wrażliwej reżyserii Emilii Nagórki.
Wybaczanie
Głównym tematem spektaklu Sulimy i Piaskowskiego jest wybaczanie, przedstawione w aspekcie lokalnym, stricte teatralnym, a także na tle społeczno-politycznego konflikt.
Po śmierci chomika
„The Passage” to przede wszystkim przypowieść, a dokładniej wielogłos przypowieści, wśród których centralną, powracającą niczym refren, jest ta znana z „Procesu” Franza Kafki.
Patronaty
Monsieur Pienk, czyli Grzegorzewskiego portret wielokrotny
Książka Maryli Zielińskiej „To. Biografia Jerzego Grzegorzewskiego” to pokaźne wydawnictwo, jakiego bodaj nie doczekał się dotąd żaden inny reżyser w historii polskiego teatru.
Komiks
Archiwum komiksów
Galeria Nagród Teatru
